خبری که روز قبلی در سایت معماری نیوز با قضیه "ممنوعیت به کار گیری از سیستم گرمایش از کف" درج شد، واکنش‎های اکثری را در پی داشت که حکایت از ناراحتی‎های افرادی از ارتقا دانایی مردم دارد .

این واکنش‎ها تا به آنجا رسید که بعضا ، مدیران سایت را تهدید به تلافی نمودند . از آنجا که رسالت خبری ارزشی بالاتر از این گونه مساله داراست مدیران این وبسایت با تصمیم شورای سیاستگذاری ، در مبادرت متهورانه‎ خبری دیگر در همین مضمون را اعلام نمودند .

این خبر نشان‎دهنده ممنوعیت به کارگیری از بلوک‎های پلی‎استایرین و یونولیتی برای قالب بندی سقف‎ها هست .

بر مبنا این خبر مرکز تحقیقات و موسسه استاندارد هنوز این جور از عایق‎بندی را در ساختمان زمینه تأیید قرار نداده‎اند . به عبارتی دیگر موسسه استاندارد ‏و پژوهش ها صنعتی ایران و هم راس تحقیقات ساختمان و تسکین دهنده به دلایلی که بیش از هر چیز به لحاظ می‎رسد قابل اشتعال بودن این بلوک‎های یونولیتی و هم مواد مضر شیمیایی به فعالیت رفته در آن می باشد هیچ‎گونه استانداردی را برای این فرآورده توصیف نکرده میباشد .

و این در حالی هست که جنس فوق به راحتی در سراسر مملکت خرید و فروش گردیده و شرکت‎های بسیاری با تبلیغات بسیار مبادرت به فروش این کالا نموده و حتی در نمایشگاه های صنعت ساختمان هم حضور چشمگیری دارا‌هستند .

فروش این محصول هم مصداقی به حضور مافیای صنعتی در حوزه ساختمان مرز و بوم دارد و گشوده هم پای وزارت آرامبخش و شهرسازی را به بین می‎کشد و این علامت تعجب را به ذهن متبادر می‎سازد که به چه استدلال وزارت آرامبخش و شهرسازی هیچ واکنشی در این خصوص از خویش نشان نمی‎دهد و چرا سکوتی بحث‎برانگیز اختیار کرده می باشد .

 یونولیت بسته بندی

احتمال دارد
بتوان با این ظواهر فریبی که وزارت تسکین دهنده تنها به عنوان یک اهرم سیاست‎گذار هست ، خموشی این وزارتخانه را توجیه کرد البته برای سازمان نظام مهندسی، شهرداری و دیگر دستگاه‎های نظارتی چه توجیهی می‎توان آفرید؟
چرا
سازمان نظام مهندسی در مقابل تخلفات بارز صنعت ساختمان ایران سکوتی تلخ را انتخاب کرده و به این همگی قانون‎شکنی و با جان مردم بازی کردن هیچ واکنشی نشان نمی‎دهد؟
مگر خیر این میباشد که بخشنامه مذکور به صراحت غیرمجاز بودن و ممنوع بودن این بلوک‎های سقفی را اعلام کرده، پس چرا همچنان شاهد استفاده از این عایق حرارتی هستیم . چرا مهندسان ناظر جلوی استعمال از بلوک‎های استایرین را در ساخت‎وسازها نمی‎گیرند .
احتمال دارد در پیش‌روی این کلیه لب فروبستن‎ها بتوان صرفا یک چیز را بیان کرد : واقعاً پول مهمتر می‌باشد یا این که شرافت حرفه‎ای؟
از اداره نظام مهندسی بگذریم، چرا شهرداری به عنوان مهم‌ترین اجرا کننده چک بر ساخت‎وسازها جلوی این قبیل محصول ها خطرآفرین را نمی‎گیرد .

مگر نه این هست که شهرداری‎ها برای صدور پایان‎کار باید ابتدا از سلامت ساختمان مطمئن باشد، پس چرا ناظرین شهرداری به رغم مشاهده این بلوک‎ها در سقف منازل گشوده هم به سازندگان پایان کار را می‎دهند و امر توقف ایجاد را صادر نمی‎نمایند .

و یک چرای بزرگ‎تر که به نوعی تمامی مسئولین و دستگاه‎های ذی‎ربط صنعت ساختمان را در بر می‎گیرد و آن جای خالی یک چک کارکشته و اهرم‎های نظارتی در صنعت ساختمان کشور‌ایران می‌باشد که تأکیدی به حضور پوشالی دستگاه‎های کنونی نظارتی این حوزه از صنعت می باشد .